W Wielkim Poście jesteśmy wezwani, aby powrócić naszą osobistą i wspólnotową pamięcią do tej wiary, która pochodzi od żywego Chrystusa, do nadziei ożywionej tchnieniem Ducha Świętego i do miłości, której niewyczerpanym źródłem jest miłosierne serce Ojca.
W modlitwie dnia w II Niedzielę Wielkiego Postu Kościół prosi, aby Bóg ożywiał naszą wiarę swoim słowem, abyśmy odzyskawszy czystość duszy, mogli się cieszyć oglądaniem Jego chwały. Prefacja II Niedzieli powie nam o Jezusie, że „On po zapowiedzeniu uczniom swojej śmierci na świętej górze odsłonił przed nimi blask swojego bóstwa i wezwawszy na świadków Mojżesza i proroka Eliasza upewnił nas, że przez cierpienie dojść możemy do chwały zmartwychwstania”.
Ewangelia zaprasza nas do wejścia na Górę Tabor, gdzie Chrystus przemienia się wobec swoich uczniów Piotra, Jakuba i Jana a jego szaty lśnią jasnością chwały. To wydarzenie przemienienia umożliwia uczniom stanięcie w obliczu męki Jezusa w sposób pozytywny. Góra Przemienienia była przygotowaniem apostołów do przyjęcia tajemnicy Golgoty.
Bo jest wielki związek góry Tabor z górą Golgoty. Możemy porównać i skontrastować te dwa wydarzenia:
• w przemienieniu Jezus objawił się w chwale, w ukrzyżowaniu Jezus objawił się pohańbiony
• w przemienieniu jego ubrania lśniące na biało, w czasie ukrzyżowania pozbawiony szaty,
• w przemienieniu Jezus rozmawia z Mojżeszem i Eliaszem, w ukrzyżowaniu Jezusowi towarzyszą dwaj złoczyńcy
• w przemienieniu Jezus otoczony chmurą, w ukrzyżowaniu ciemność pokrywa ziemię.
Dlaczego co roku w drugą niedzielę Wielkiego Postu czytamy ten fragment?
Możemy powiedzieć, że Wielki Post to czas szczególnej przemiany człowieka. Chodzi o przemianę ludzkiego serca, o przemianę sposobu myślenia. Przemienienie jest tym wydarzeniem, które zaprasza nas do odkrycia piękna życia duchowego, wejścia w inny świat. Tak, wierzymy przecież, że jest coś więcej niż świat materialny. Jesteśmy wezwani do ciągłej transformacji w Jezusie Chrystusie, zaczynając już teraz.